لطفاَ مرا بشویید

حتماً همه بارها شاهد این صحنه بودیم که روی شیشه عقب ماشینی که مدتهاست شسته نشده و خاک گرفته، نوشته شده باشه «لطفاً مرا بشویید!». اتفاق جالب و بسیار خوبیه. ممکنه بگید:«چی؟!! تو حالت خوبه؟!! چه طور می شه این که یه نفر بیاد رو شیشه ماشین آدم این جمله رو بنویسه خوب باشه؟ این هم نشون می ده که چقدر آدم بیکار زیاده که وقتشون رو برای نوشتن رو ماشینهای کثیف صرف می کنن و هم اصولا دخالت تو کار دیگرانه و چه بسا نوشتن این جمله و یا جمله ای مشابه باعث شرمنده شدن صاحب ماشین جلوی دوست و آشنا بشه.»

خب، حرف درستیه. اما چطوره از زاویه دیگه ای بهش نگاه کنیم

من یا شما ماشینمون رو به خاطر گرفتاری زیاد، یا به خاطر این که خیلی به تمیزی اهمیت نمی دیم و یا به هر دلیل دیگه ای مدتهاست که نشستیم. حالا اتفاقی که می افته اینه که یه آدم بیکار پیدا می شه و با کثیف کردن دستش به من یا شما گوشزد می کنه که: «دوست من! ماشینت خیلی کثیف شده، بهتر نیست بشوریش؟ تمیز بودن ماشینت نشون دهنده اینه که خودت هم آدم تمیز و آراسته ای هستی». حالا به این سئوال جواب بدین که آیا این خوبه یا بد؟ من می گم این مسلماً چیز بدی نمی تونه باشه، چون آدم همیشه میدونه که اگه ماشینش تمیز و مرتب و آراسته نباشه، کسانی وجود دارن که دوست دارن همیشه تمیزی رو ببین و از دیدن یه ماشین کثیف احساس بدی پیدا می کنن و یه جوری صاحبش رو وادار می کنن که تمیزی رو رعایت کنه و ماشینش رو بشوره. این یه جورایی تشویق کردن دیگران به یک کار خوشایند و بر حذر داشتنشون از یه کار ناخوشاینده

تصور کنین اگه آدمها اینقدر که در مورد تمیز بودن ماشینهای دیگران حساس هستن، در مورد دل دیگران هم حساس بودن چه اتفاقی می افتاد. هر وقت دل من یا شما کثیف می شد و سیاهی و گرد و خاک روی اون می نشست، یه آدم بیکار(؟!!) پیدا می شد و روی دلمون می نوشت: «لطفاً مرا بشویید» و اینجوری بهمون گوشزد می کرد که: «دوست من! دلت خیلی خاک گرفته، نمی خوای بشوریش؟». خدا رو شکر دل ما آدمها مثل شیشه عقب ماشینمون نیست که همه بتونن ببینن که تمیزه یا نه. خداوند که پوشاننده عیوبه نمی ذاره که دیگران اسرار دل آدم رو بفهمن وگرنه خیلی جالب نمی شد. اما می خوام بگم که چقدر خوبه که کسانی که به ما نزدیکن مثل همسر، مادر و پدر، فرزند، دوست و ... حواسشون به تمیز یا کثیف بودن دلمون باشه و تا دیدن داره پاکی و تمیزیش رو از دست می ده بهمون تذکر بدن که دلمون رو بشوریم و البته ما هم در مورد نزدیکانمون همینطور.

**********************************************************

گفته اند: «المؤمن مرآه المؤمن، فرد با ایمان آیینه افراد باایمان دیگر است».

آیینه دو ویژگی مهم داره، یکی نشون دادن بدون کم و زیاد شخصیه که در مقابلش قرار گرفته و دیگری از یاد بردن اونچه که توش منعکس شده بعد از رفتن شخص. اگر همه ما در مقابل برادرها و خواهرهای دینی خودمون و به ویژه افرادی که بهمون نزدیک هستن این دو ویژگی رو داشته باشیم، بدی ها و بدخلقی ها و سیاهی ها از بین ما خواهند رفت و نیکی ها و خوش خلقی ها و روشناییها در بینمون افزوده خواهند شد.

البته خیلی تمرین می خواد که آدم بتونه به درستی عیوب دیگران رو بهشون نشون بده و بعد هم اونها رو فراموش کنه.

خدایا این توفیق رو به ما عطا کن که در مقابل برادرها و خواهرهامون مثل آینه باشیم و در مورد خودمون هم هر لحظه مراقب تمیز بودن و پاک بودن دلهامون باشیم و خودمون رو در آیینه مؤمنین ببینیم. آمین