تحویل

چیزی به لحظه تحویل سال نمانده است،حدود شش ساعت دیگر!

لحظه مهمی است.درست است که هر سال تکرار می شود اما حس عجیبی دارد خروج از یک دوره و ورود به یک دوره جدید.

یاد تولد و مرگ را در ذهن زنده می کند.تولد یعنی خروج از دنیای محدود و بسته رحم مادر و ورود به دنیای بی کران این جهان و باز مرگ یعنی خروج از دنیای محدود این جهان و ورود به دنیای بی کران آخرت.

تداعی غریبی است!

گویی ما انسانها همیشه و هر لحظه در حال انتقال و تحول و تغییر هستیم وچه نام با مسمایی است؛ تحویل سال.

خدایا حال ما را به بهترین حالها مبدل گردان، در هر لحظه و همیشه.

یا حق!

پنج شنبه

امروز آخرین ۵ شنبه سال ۱۳۸۵ بود و البته ۲۵ صفر همه به ۵ ختم می شوند

 

بهشت زهرا - قطعه شهدا:

 

محو شده ام در میان چهره های آسمانی و نگاههای پر از معنا؛

 

زنی حدودا چهل ساله را می بینم نشسته بر سنگ قبری قدیمی با چهره ای نورانی، مانند عکس جوانی ۲۲ ساله که در مقابلش قرار دارد و لبخندی زیبا بر لب دارد.

 

چشمهای خیس مریم شاید به یاد آن روز می گریند، همان روز که آخرین ۵ شنبه سال ۱۳۶۵ بود و احمد در میان چارچوب در ایستاده بود ، لبخندی بر لب داشت و به چشمهای زیبا و بارانی مریم می نگریست که آن روز گویی زیباتر شده بودند.

 

مریم قرآن را روی سر احمد گرفت و چفیه اش را که دیشب با دستهای خودش شسته بود و به عطر یاس جانمازش معطر کرده بود مرتب کرد.احمد بوسه ای بر پیشانی مریمش نشاند ،خداحافظی کرد و رفت....

 

حالا ۲۰ سال است که مریم هر ۵ شنبه آخر سال به یاد آن روز، در مقابل چهره خندان احمد می نشیند و اشک می ریزد...

 

 

شادی روح شهدا صلوات

 

یا حق

 

 

بغض

بغضی که در گلو مانده است را اگر فروخوری روی دلت سنگینی می کند،

و اگر بشکنی خود راشکسته ای.

خدا می گوید من این بغض را نشکسته و فرو نخورده می خرم.

پس معطل نکن رفیق!

بفروش و خود را بخر!!

یا حق